Ik sjouwde nog altijd alsof ik die boerendochter was uit mijn jeugd. Op de boerderij groeide ik heerlijk vrij op en leerde daar al jong wat hard werken is. Nu was ik inmiddels moeder van 2 lieve meiden, woonde in een twee-onder-één-kapper en werkte parttime. Ik hoefde niet meer hard te werken maar deed het wel. Mijn lijf riep mijn harde werken een halt toe. STOP! Reumatische klachten legden mij letterlijk lam. 

Het staat nog op mijn netvlies gebrand. Ik loop met mijn jongste aan de hand over het sportterrein. We halen mijn oudste op die een handbal training heeft. “Mama kijk, ze zijn op het achterste veld aan het handballen, kom.” Ze trekt enthousiast en ongeduldig aan mijn arm. Ik kijk naar de 400 meter die ik moet overbruggen en vervolgens naar mijn dochter. “We wachten hier,” zeg ik resoluut, “de training is zo klaar.”

Teleurgesteld gaat ze met haar hele lijfje aan mijn arm hangen. “Nee ik wil daar kijken!” 

Ik verbijt mij tegen de brandende tranen in mijn ogen, raak gefrustreerd en snauwerig antwoord ik haar: “Nee en daarmee uit!” En in gedachten zeg ik wat ik wil zeggen maar niet over mijn lippen krijg: “Ik ook schat, ik wil dat ook, maar IK KAN HET NIET, mijn lijf kan het niet”. 

Een zoektocht van twee jaar volgde. Ik begon bij de reumatoloog. 

“Alstublieft, hier is medicatie en doe het voortaan maar wat rustiger aan.” 

Ja dag. Alsof dat werkt. Door naar de arbo-arts. 

“Tja, je doet eigenlijk al het mogelijke al hè? Ik heb geen nieuwe ideeën...” 

Oké... een psycholoog dan? 

“Weet u wat? Zoek bezigheden waar u uw lijf niet bij nodig heeft en focus u op leuke dingen waar u blij van wordt.” 

Toen brak ik. Ik WIST NIET EENS waar ik nog blij van werd! Ik wilde gewoon een opgewekte, evenwichtige en lieve mama zijn!

Net toen ik het bijltje er bij neer wilde gooien kwam ik bij ‘toeval’ een oud huisarts tegen. Zij heeft zich gespecialiseerd in voeding en leefstijl omdat ze niet langer geloofde in het nut van alleen maar pillen voorschrijven. Ze gaf me een advies op maat en zei: “Wanneer jij dit voedingspatroon en deze aanpassingen in leefstijl aanneemt garandeer ik je dat je binnen één maand medicijn-vrij bent.” 

Ik kon het bijna niet geloven maar ging aan de slag. Binnen een maand bouwde ik medicatie af en na vier maanden was ik klachtenvrij. En eindelijk, godzijdank, kon ik weer zijn wie ik wilde zijn: een lieve mama voor mijn twee meiden. 

Het had mij veel pijn, frustratie en bovendien twee jaar zoeken gescheeld als ik na de eerste hulpvraag “Wat kan ik zelf doen?” direct doorgestuurd was naar iemand met een holistische visie. Iemand die weet hoe belangrijk mindset, ontspanning, voeding en dergelijke zijn; iemands zoals een holistisch bewustzijns & vitaliteitscoach! 

Het pad wat ik heb doorlopen voelt uiteindelijk wel als een zegening. Ik ben gepassioneerd geraakt door mijn eigen disbalans. Gepassioneerd over vitaliteit, leefstijl, voeding, de verbinding tussen hoofd, hart en lijf. Ik vind het heerlijk om nu anderen te begeleiding in het proces van onderzoeken waar hun disbalans zit en welke stappen zij mogen gaan zetten om dichter bij hun eigen vitaliteitsdoel te komen. En ook voor hen geldt: - "There is no way to happiness, happiness is the way" Dalai Lama -